Ödüller kazanmış büyük bir mimar ve hocaydı...
Başarılı kariyerinin yanında Büyükada aşığı bir fotoğrafçıydı.
Sabahları erken kalkar,adadaki köşklerin, sokakların, martıların, kedilerin , manavların, atların, arabacıların, doğan güneşin, insanların fotoğraflarını çeker, çektiği filmleri yaptırmak için İstanbul'a iner, büyük boy yaptırır ve dönüşte sevdiği dostlarına armağan ederdi.
Akşamları, Büyükada Anadolu Kulübü bahçesinde aynı masada oturduğunuzda sohbetini soru sormak dışında hiç kesemeyeceğiniz isimlerden biriydi. Akşam yemeklerinden sonra ne kadar ısrar etseniz de kahve içmez ıhlamur veya adaçayı içerdi.
Muhteşem Hoca uzun bir süredir rahatsızdı,Ada'ya gelemiyordu.
Bizlerden bir büyük nesilden bir kişinin daha eksildiğini dün öğrendik.
Evde vefatını konuşurken,kızım "bana eliyle kurbağa yapan amca mı ?" diye sordu.
Tahminen en son 5 yaşındayken görmüştü .
Hayretle "Aferin nasıl hatırlıyorsun ? " dediğimde "ben unutmam" dedi.
Doğru,çocuklar unutmuyorlar...Onların kalbine nasıl girdiyseniz öyle kalıyorsunuz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder